De basis van een nieuwe tapemethode, Medical Taping Concept, werd in de jaren zeventig gelegd door Kenzo Kase. Deze Japanse chiropractor en kinesioloog ontwikkelde de Kinesio Tape Methode, vanuit de gedachte dat beweging en spieractiviteit essentieel is om gezondheid te behouden of te herstellen.
De achtergrondgedachte is, dat spieren niet alleen nodig zijn voor beweging maar daarnaast ook bepalend zijn voor bijvoorbeeld de bloed- en lymfecirculatie en de lichaamstemperatuur. Als spieren niet goed functioneren, kan dat dus een scala van klachten en aandoeningen geven.
Door de kinesiotape veelvuldig toe te passen in mijn praktijk bij clienten met bijvoorbeeld een tennisarm blijkt dat deze problemen zeer snel worden verholpen. Ook in de sport heb ik goede ervaringen opgedaan met deze nieuwe tapemethode. Bijvoorbeeld enkeldistorsies (verstuikingen), waar met een conventionele behandeling toch een week of 5 herstel voor staat, blijken door de kinesiotape methode een herstelperiode van 2 tot 3 weken nodig te hebben. Tevens kan de sporter zijn ingetapete enkel zo goed als normaal bewegen, wat bij de conventionele tapemethode absoluut niet mogelijk is. Het is belangrijk dat de ingetapete gewrichten gemobiliseerd blijven, waardoor het herstel ook sneller gaat. Dit is niet alleen belangrijk voor de client als sporter, maar ook kan hij/zij zijn werk blijven uitoefenen.Eind jaren negentig introduceerde ex-profvoetballer Alfred Nijhuis de methode in Europa. In Amerika en Azië werd toen al steeds meer gebruik gemaakt van de methode, en ook in Europa wint de behandelmethode al snel aan populariteit.Voortbouwend op deze gedachte, ontwikkelde Kenzo Kase een elastische tape die de spieren in hun functie kon ondersteunen, zonder daarbij de beweging te beperken. Door aangedane spieren op deze manier te behandelen, wordt het lichaamseigen herstelproces geactiveerd. Tijdens de ontwikkeling van deze methode bleek al snel dat het toepassingsgebied veel ruimer was dan alleen het behandelen van spieren.
